DE BRIEF VAN KEES KAPPERS

Schrijver
Piet Snijders
Locatie
Budel-Dorplein
Thema
Verzet

Die dag – 5 september 1944 – zou de geschiedenis ingaan als Dolle Dinsdag. De geallieerde opmars verliep voorspoedig. Opeens leken de Duitsers halsoverkop naar huis te vluchten. Dat maakte zelfs de voorzichtigste mensen overmoedig.

Kees Kappers uit de Achterhoek wil in de jaren ‘30 onderwijzer worden. Wegens gebrek aan onderwijsbanen wordt hij in 1938 grenscommies in Limburg. Bij de inval van de Duitsers in 1940 heeft hij een standplaats in het Brabantse Budel-Dorplein.

Kees oefent daar controles uit aan de Nederlands-Belgische grens. Naarmate de oorlog vordert en de Duitse repressie toeneemt, gebeuren daar schimmiger dingen. Tal van ontsnapte krijgsgevangenen, piloten of joden willen stiekem de grens over, weg van de Duitsers. Ze krijgen hulp van het verzet. Via zijn vriend Jan Zandvliet, marechaussee van Rotterdamse komaf, wordt douanier Kees Kappers lid van de Belgische verzetsbeweging De Witte Brigade. Samen met nog enkele Budelse jongens smokkelen zij tientallen vluchtelingen de grens over. Gevaarlijk werk, maar Kees en Jan weten wat kan en niet kan. Ze vormen een succesvol koppel.

Het weer is té mooi

In juni 1944 landen de geallieerden in Normandië en vandaar rukken ze via België op naar Nederland. Vanuit Londen roept onze regering in ballingschap het verzet op om de bevrijders te helpen. In Budel sluiten Kees Kappers en de zijnen zich aan bij de Hollandse Nationale Brigade, de H.N.B. Op verzoek van het Belgische verzet blaast de Budelse groep in augustus bij Weert een sluis op. Het is een incident uit een reeks. De voor de Duitsers belangrijke infrastructuur moet kapot. Kees schrijft daarover. Op zaterdag 2 september laat hij zijn ouders weten dat hij dat weekend niet naar huis komt. Het is té mooi weer; dan zijn er beschietingen vanuit de lucht en is reizen te gevaarlijk.

In de brief waarschuwt hij zijn moeder: „Moe, ga nu maar niet meer naar huis toe en blijf waar je bent. (…) Wees voorzichtig en als het zover is, blijf dan binnenskamers. We hopen elkaar toch na de bevrijding allen weer gezond terug te zien? Dat schrijft Kees.

Ontspoorde trein

Drie dagen later, op Dolle Dinsdag, moeten hij en zijn vrienden tussen Budel-Schoot en Weert de spoorweg saboteren. De nachtelijke actie slaagt, maar in plaats van de verwachte goederentrein ontspoort ‘s ochtends een trein vol gewonde militairen en door de SS bewaakte krijgsgevangenen. Er vallen tientallen doden en gewonden en het baanvak raakt ontwricht. De Duitsers zijn furieus. Die dag vinden in Budel-Dorplein ook confrontaties plaats tussen vluchtende NSB-ers en verzetsmensen. Kees en zijn vrienden worden door NSB-ers verraden en door de woedende SS opgejaagd. Ze vluchten de rietkragen in rond het Ringselven, maar worden gesnapt en beestachtig vermoord. De mannen worden mensonwaardig toegetakeld.

Vijf jaar later – op 4 mei 1949 – krijgen zij hun oorlogsmonument op de RK begraafplaats aan het Kerkplein in Budel-Dorplein. De Dodenherdenking wordt daar nu al jarenlang bijgewoond door Kees Kappers uit Apeldoorn, een neef van de verzetsheld. In 2016 bracht hij een kistje mee met het opschrift ‘Oom Kees’. Daarin zaten postume onderscheidingen, plus de brief van oom Kees aan zijn ‘Lieve Moeder en Bep’. De brief waarin stond, dat moe maar liever binnen moest blijven!

FOTO

Links: Herdenkingsmonument Budel-Dorplein
Rechts: Kees Kappers

Bekijk nog meer verhalen in dit thema

← MILLE PERICULIS SPERSUM– I WILL OVERCOME A THOUSAND PERILS DE DUITSE BADJUFFROUW EN HET BOEKENWINKELTJE →

SAMENWERKENDE PARTNERS

The weather is too nice

In June 1944 the Allies landed in Normandy and from there they advanced through Belgium into the Netherlands. From London, the Dutch government in exile called for the resistance to help the liberators. In Budel Kees Kappers and his accomplices joined the Dutch National Brigade (HNB). At the request of the Belgian resistance the Budel group blew up a lock near Weert in August. It was one incident from a whole series. Infrastructure important to the Germans had to be destroyed. Kees wrote about it. On Saturday 2 September he let his parents know that he wouldn’t be going home that weekend. The weather is too nice; there is gunfire from the air and that makes travelling too dangerous.

In a letter he warned his mother: ‘Ma, don’t go back home and stay where you are (…) Take care and when the time comes, stay indoors. We want to see each other fit and healthy after the liberation,’ wrote Kees.

Derailed train

Three days later, on Crazy Tuesday, he and a friend had to sabotage the railway between Budel-Schoot and Weert. The night-time operation was a success but instead of the goods train that was expected, a train full of wounded soldiers and prisoners of war guarded by the SS was derailed the next morning. Dozens were killed or injured and that stretch of track was destroyed. The Germans were furious.

Also on that day there was confrontation in Budel-Dorplein between escaping National Socialists and the resistance. Kees and his friends were betrayed by the National Socialists and hunted down by the angry SS. They fled into the reeds on the banks of the Ringselven lake but were caught and brutally murdered. The men were beaten up inhumanely.

Five years later – on 4 May 1949 – a war memorial was placed in the Catholic cemetery in the Kerkplein square in Budel-Dorplein. The Remembrance has been attended for many years by Kees Kappers from Apeldoorn, a nephew of the resistance hero. In 2016 he brought with him a small box with the inscription ‘Uncle Kees’. It contained posthumous awards and the letter to his ‘Dear Mother and Bep’. It was the letter telling his mother that she ought to stay indoors!