HUNTER S BOOTS

Author
Jack Didden
Location
Intersection by Ulicoten
Theme
Battle 1944

The village of Ulicoten near Baarle-Nassau was on the front line for almost a month. On 13 October 1944 there was fighting and an air raid. The next morning the twelve year old son Neel ventured outside. For the first time he was confronted by what war really meant.

Hiding

Jan Oonincx’s family had thirteen children. Neel was the second son. He was born on 11 January 1932 and so was almost 13. The family usually took refuge in the ‘horse stall’ which despite its name was a stable which also housed cows. The stall was built from concrete and was relatively safe. There was a big pile of sand against the outer door to keep out shrapnel and bullets. Close by was Piet Peeters’ farmhouse. German soldiers had set up a combat post there. The consequences soon became apparent.

The patrol

At ten in the morning of Friday 13 October 1944, Neel’s father saw soldiers approaching. He could see from their uniform that they were not Germans. He urged his family to take immediate shelter. A patrol from the 1st/4th battalion of the King’s Own Yorkshire Light Infantry Regiment approached the farmhouse with caution. The Germans opened fire. The civilians in the farmhouse heard the crack of gunfire but also screaming and shouting. The British soldiers were taken completely by surprise; three managed to escape but two were captured and three were killed. As often happened, the three were buried provisionally, or at least placed in shallow pits. The same afternoon, British Typhoon fighter bombers attacked the German military combat post. Peeters’ farmhouse was completely destroyed. It’s a wonder that there were no casualties.

Good boots

Peace returned the following day. Neel decided to investigate. He saw the first dead man in a ditch next to the farmhouse. From the identity tag he could read that the man’s name was Hunter. He still had a hand grenade with him and a magazine from a Bren gun. He had been hit in the eye. Hunter’s boots were damaged but footwear was scarce, so Neel took them. He would wear them for a long time, even though they were a bit too big. There were foxholes next to the sandy track and a body was sticking out of one of them. It was black from the dust. It looked as though the Germans wanted to get the dead in the ground as quickly as possible. Corporal Ford, as the soldier was called, had bullet wounds all over his body. He was wearing gloves with long sleeves, just like a motorbike rider’s. Then Neel saw the third victim, a soldier called Kirk. He had a cut in his neck. A bit earlier Neels had seen a German soldier near Kirk, he suspected that the British soldier had still been alive and that the German had killed him with a knife. Neel was there a few days later when two civilians gave the dead liberators a temporary grave.

Aftermath

Ulicoten  was liberated two weeks later, on Friday 28 October. Not long afterwards the three British soldiers were exhumed. It was reported that Neels was present again. He remembered the terrible stench and the bizarre details until late into his life. A bullet and some clotted blood fell out of Kirk’s neck…

PHOTO
Brengun shooters of the 1/4 King’s Own Yorkshire Light Infantry in western Brabant. The number 61 on the board on the right is the number of the battalion. The polar bear is the emblem of the 49th West Riding division that the battalion belonged to.
Source: Jack Didden

PARTNERS

DE SCHOENEN VAN HUNTER

Schrijver
Jack Didden
Locatie
Kruispunt bij Ulicoten
Thema
Strijd 1944

Ulicoten bij Baarle-Nassau lag bijna een maand in de frontlinie. Op 13 oktober 1944 vonden er een vuurgevecht en een luchtaanval plaats. De volgende ochtend waagde de twaalfjarige zoon, Neel, zich naar buiten. Daar werd hij voor het eerst geconfronteerd met wat oorlog betekent.

Schuilen

Het gezin van Jan Oonincx telt dertien kinderen. Neel is de tweede zoon. Hij is geboren op 11 januari 1932 en dus bijna dertien. Het gezin schuilt meestal in de zogenaamde ‘perdsstal’, ondanks de naam een stal waar ook de koeien staan. De stal is opgetrokken uit beton en dus betrekkelijk veilig. Tegen de buitendeur ligt een hoop zand om granaatscherven en kogels buiten te houden. Vlak daarbij staat de boerderij van Piet Peeters. Daar hebben Duitse militairen een gevechtspost ingericht. De gevolgen zullen spoedig blijken.

De patrouille

Om tien uur in de ochtend van vrijdag 13 oktober 1944 ziet de vader van Neel militairen aankomen. Aan de uniformen ziet hij dat het geen Duitsers zijn. Hij maant zijn gezin om meteen te gaan schuilen. Een patrouille van acht man van het 1ste/4de bataljon van het King’s Own Yorkshire Light Infantry Regiment nadert voorzichtig de boerderijen. Dan openen de Duitsers het vuur. De burgers in de boerderij horen het geknetter van de wapens, maar ook gebrul en gegil. De Britse soldaten zijn volledig verrast. Drie kunnen er ontkomen, maar twee worden gevangen genomen en drie sneuvelen. Zoals niet ongebruikelijk worden de doden provisorisch begraven, oftewel in ondiepe kuilen gegooid. Diezelfde middag vallen Britse jachtbommenwerpers, Typhoons, het Duitse steunpunt aan. De boerderij van Peeters wordt volledig verwoest. Als door een wonder vallen hierbij geen slachtoffers.

Goede schoenen

De volgende dag is de rust weergekeerd. Neel besluit op onderzoek uit te gaan. In de sloot naast het ouderlijk huis ziet hij de eerste gesneuvelde liggen. Op het identiteitsplaatje leest hij dat de man Hunter heet. Hij heeft nog een hand­granaat bij zich en magazijnen voor een zogenaamde Brengun. Hij is getroffen in een oog. De schoenen van Hunter zijn beschadigd, maar goed schoeisel is schaars en Neel neemt ze mee. Hij zal ze nog lang dragen, ook al zijn ze iets te groot. Naast de zandweg zijn schuttersputjes. Uit een daarvan steekt een opgevouwen lichaam. Het is zwart van het stof. Het lijkt alsof de Duitsers de dode snel in de grond wilden hebben. Korporaal Ford, zo heet de militair, heeft schot­wonden over zijn hele lijf. Hij draagt handschoenen met lange kappen, zoals een motorrijder. Dan ziet Neel het derde slacht­offer, soldaat Kirk. Die heeft een snijwond in zijn hals. Even daarvoor nog heeft Neel een Duitser gezien bij Kirk. Hij vermoedt dat de Brit nog leefde en dat de Duitser hem met een mes heeft gedood. Een paar dagen later is Neel er ook bij als twee burgers de gesneuvelde bevrijders een tijdelijk graf geven.

Nasleep

Twee weken later, op vrijdag 28 oktober werd Ulicoten be­vrijd. Niet lang daarna werden de drie Britten opgegraven. Neel was daar naar verluidt opnieuw bij. Tot op hoge leeftijd herinnerde hij zich ook de afschuwelijke stank en een bizar detail. Uit de hals van Kirk viel een kogel samen met wat geronnen bloed…

 

In memoriam Neel Oonincx (1932-2018)

FOTO
Brengun schutters van het 1/4 King’s Own Yorkshire Light Infantry in westelijk Brabant. Het nummer 61 op het bord rechts is het nummer van het bataljon. De ijsbeer is het embleem van de 49th West Riding divisie waar het bataljon toe behoorde.
Bron: Jack Didden

SAMENWERKENDE PARTNERS